De weerspiegeling van ons fysieke lichaam
Ons fysieke lichaam kan de meest intieme en openhartige weerspiegeling zijn van alles wat er in ons omgaat zowel op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel niveau. Dit zijn alle lagen waarin we ons begeven. Maar alleen ons fysieke lichaam is zichtbaar voor onszelf en anderen.
Dat de andere lagen onzichtbaar zijn, maakt ze niet minder belangrijk. Als alle lagen goed functioneren en op elkaar afgestemd zijn, dan ben je in balans, gelukkig, gezond en energiek.
In deze blog schrijf ik over mijn eigen pijnlijke ervaring waardoor ik geraakt ben in al deze lagen en ze daarom nu zo goed begrijp.
Na deze ervaring; een carjacking waarbij ik in elkaar ben geslagen, had ik een grote weerstand om te voelen wat gevoeld moest worden; angst en een desoriëntatie op mijn externe wereld; niemand kan ik vertrouwen! Ik ontkende mijn creativiteit en daarmee mijn spiritualiteit. Mijn darmen en zenuwstelsel raakte ontregeld en ik had fysieke klachten zoals buikpijn, krampen en tintelingen in handen en voeten. Doordat ik de gevoelens niet wilde voelen omdat ze zo overweldigend waren, hield ik ook dit trauma vast. Ik ging onbewust stapje voor stapje, vooral leven vanuit het hoofd.
Het is april 2014; Na een avond trainen, parkeer ik mijn auto op onze oprit. Voordat ik de auto helemaal tot stilstand kan brengen, word ik bruut uit mijn auto getrokken, geslagen en geschopt! Het enige dat op dat moment doe is gillen. Vervolgens ontvang ik nog een paar klappen en een vuistslag op mijn voorhoofd. De pijn in mijn hoofd en de rest van mijn lichaam is intens. Mijn gedachten gaan alle kanten uit. Ik besef niet helemaal wat er gaande is.
Ik gil nog harder vanuit mijn oerkracht, ik bal mijn vuisten en zet mijn lichaam schrap om de volgende klap op te vangen. De overvaller zegt niets maar gromt en kermt. Op dat moment besef ik dat ik echt aan het vechten ben en ik voel dat mijn lichaam zich stevig verzet. Ik ben meedogenloos sterk en blijf overeind en geef niet bij. Ik gil nogmaals luidkeels vanuit mijn oerkracht zo hard als ik kan. Dat werkt, want hij stopt met slaan. Vervolgens geeft hij mij een flinke stoot en val ik op de grond. In een flits denk ik; wat komt er nu? Een mes in mijn buik? Ik voel angst om ter plekke dood te gaan!
Op dat moment komt mijn man naar buiten. De overvaller zit inmiddels achter het stuur in mijn auto en doet de deur op slot. Ik zie de garagedeur open staan, krabbel overeind en loop naar binnen. Ik ben enorm in verwarring en ga op de kist zitten die in onze gang staat. Ik voel een scherpe pijn in mijn voorhoofd en oor die beiden beginnen te zwellen.
De confrontatie met mijn twee oudste kinderen Wouter en Amber is op zijn diepst pijnlijk door de angst en ongeloof die ik in hun ogen zie. Ik merk op dat ik in mijn broek heb geplast. Mijn kinderen bekijken mijn bloedend oor en voorhoofd terwijl mijn man buiten de overvaller probeert te pakken via de bijrijderskant. Uiteindelijk heeft de overvaller de auto deur weer opengemaakt en is de wijk ingerend om niet gevonden te worden.
Wouter (toen 12 jaar) belt 112 en houdt Amber (toen 9 jaar) vast omdat ze letterlijk rilt, trilt en schokt. Fee (toen 3 jaar) ligt boven in haar bedje te slapen en krijgt ogenschijnlijk niets mee van dit geweld. De politie is er snel en ook twee bezorgde buurvrouwen komen kijken en verlenen de eerste zorg.
Het denkpatroon dat de wereld om mij heen een onveilige plek is, werd in al mijn lichaamscellen opgeslagen. In een aantal minuten ben ik fysiek een andere Sandra geworden. Omdat de pijn en angst te heftig was voor mij, heeft mijn overlevingssysteem het overgenomen en checkte ik uit mijn lichaam. Maar dat weet ik op dat moment nog niet. Sterfelijkheid was tot deze dag altijd een abstract fenomeen in mijn hoofd, maar om te voelen dat je als mens zo kwetsbaar bent was nieuw voor mij.
De tijd die aanbreekt is zwaar, met een pijnlijk lichaam en een illusie die volledig weggevaagd is en verwarring alom. Angstgevoelens waren prominent aanwezig en ik voelde een continue spanning in mijn lichaam. s-Nachts kon ik wakker schieten met gebalde vuisten. Ik snapte niets meer van mijn eigen lichaam en hoe ik op situaties reageerde. Ik voelde me vaak boos en verdrietig. Vooral ook omdat een jaar later er weer een indrukwekkende gebeurtenis plaatsvond waar ik zelf geen invloed op had maar me wederom trof in mijn ziel.
Een tijd van leven vanuit het hoofd en het bagatelliseren van ongemakkelijke gevoelens brak aan. Hoe ik me echt voelde; beschaamd, verdrietig, boos, gekleineerd en bang zette ik onbewust aan de kant. Ik wilde vooral zorgen voor mijn lieve familie, huppakee de schouders eronder, niet klagen en door. Ik stapte onbewust in de overleving stand.
Dit kwam op den duur in mijn fysieke lichaam naar voren als auto-immuniteit, eczeem, ondraaglijke rode vlekken in mijn gezicht, lekkende darm, angst, paniekaanvallen, spanningen, vermoeidheid en een behoorlijke hormonale onbalans. Kleine externe triggers konden mijn gevoel van veiligheid enorm aantasten. Harde geluiden, fel licht, boze gezichten, harde stemmen kwamen veel intenser binnen. Ik raakte zwaar vermoeid maar gaf daar niet aan toe. Dus ik sprak mijn adrenaline voorraad aan, zonder me daar bewust van te zijn. Ik raakte zielsongelukkig doordat ik geen diepe verbinding meer maakte met mijn naasten. Ik draaide plaatjes af in mijn hoofd van hoe de dag zou moeten gaan. Want dat leek veilig. En door de aandacht op de triggers te vestigen, raakte ik nog verder in de knoei want ik verkrampte continu.
Gedachten bewegen in ons hoofd, maar emoties bewegen in ons lijf. Emoties zijn energie (‘lading’) en geven chemische lichaamsvloeistoffen af zoals; neurotransmitters, peptides, hormonen en signaalstoffen. Die energiestroom kan naar buiten bewegen, maar ook in het lichaam sensaties aanzetten zoals spierspanning, tranen, beven, geeuwen, rood aanlopen in het gezicht of juist wit wegtrekken. Als de lading groter wordt dan je lichaam kan uiten, raak je in de problemen. En dat is precies wat er bij mij gebeurde. Wanneer we overweldigd worden en emoties niet kunnen verwerken dissociëren we. Het trauma is datgene wat ons autonoom zenuwstelsel niet kon verwerken waardoor het blijft ‘hangen’ en zo ons zenuwstelsel blijft ontregelen tot we de emoties alsnog kunnen verwerken.
Naderhand werd mij bekend ik in een freezereactie ben vastgelopen.
De spanningen in mijn lijf zijn onlangs pas compleet verdwenen, toen ik weer volledig incheckte in mijn lichaam. Dat voelt zo voldaan en compleet. Eindelijk weer rust in mijn lichaam, geen spanning maar vredig. Daarmee zijn ook de meeste fysieke klachten verdwenen. Ik zat die dag in stilte op de bank en kwam weer volledig thuis in mijn lichaam. Alles was goed op dat moment. Niets om me heen; geen geluid, beelden, totale stilte. Geen verzet! Het voelde zo sereen en stil in mij, dat ik dacht dat ik dood was. Ik heb mezelf geknepen en vastgehouden. Heel bizarre ervaring.
Anno 2023 is mij veel duidelijk geworden hoe een traumatische ervaring in een lichaam opgeslagen kan zitten en je “zijn” soort van uitcheckt als het te veel wordt. Daardoor kwam ik in alle lagen in de problemen. Van een aantal jaren leven vanuit het hoofd ben ik terug gegaan naar emoties voelen in mijn lijf, zonder daar een mentaal plaatje van te maken van hoe het zou moeten zijn. Ik ben me gaan verdiepen in de strekking van de emoties angst en veilig voelen. Ik ben van het onbewuste in het bewuste gestapt. Van kennis beheersen (lezen over psyche, emoties, spanningen, hormonen, neurotransmitters) naar toepassen. Ik ben bereid geweest veel tijd in stilte door te brengen en mijn eigen gedachtes en gevoelens te observeren. Ook oude patronen en verhalen heb ik aangekeken.
Het helingsproces heb ik niet alleen gedaan. Ik heb hulp gehad van zoveel fantastische mensen. Iedereen heeft een steentje bijgedragen, zowel de psychologe met haar EMDR therapie als de massagetherapeuten, acupuncturist en diverse natuurgenezers in Venray en omgeving. Ik heb de on-line modules van https://dokterjuriaan.nl/ gevolgd. De wijze lessen; Leren loslaten van Jan Bommerez heb ik trouw uitgevoerd. https://leven-in-balans.be/jan-bommerez/
De boeken; https://www.intelligentbewegen.nl/ van Fabio D’Agata en https://www.besselvanderkolk.com/resources/the-body-keeps-the-score The body keeps the score van Bessel van der Kolk hebben me een dieper inzicht gegeven. Daarnaast heb ik veel podcasts geluisterd over selfhealing. De podcast en de boeken van Nicole Perla https://theholisticpsychologist.com/zijn onmisbaar geweest voor mij.
Tijdens deze interne reis kwam er langzaam weer vertrouwen. Stukje bij stukje, dag bij dag ontstond een onvoorwaardelijke zelfliefde en compassie. En deze liefde gaat veel dieper dan voor de carjacking. Daarom kan ik nu oprecht zeggen dat ik dankbaar ben voor wat ik heb meegemaakt. Iets wat ik eerder nooit had durven beweren.
Je kunt als je er klaar voor bent, bij jezelf te rade gaan, waarom raakt deze gebeurtenis (zowel klein als groot) mij. Wat zet dit aan in mijn lichaam. En dat is vooral voelen en jezelf afvragen; “wat wil dit gevoel mij vertellen”. Is dit waarheid nu of is dit een oud patroon.
Er zijn veel behandelwijzen in de reguliere geneeskunde die alleen een geïsoleerd systeem van het fysieke lichaam behandelen. Doordat de spanning die in mijn lichaam opgeslagen zat, ontstond bij mij eczeem in het gezicht. Ik heb veel hormoonzalf gesmeerd tegen het eczeem en de jeuk want ja, het gezicht is geen fijn plek om eczeem te hebben. De Dermatoloog keek alleen naar mijn huid maar niet naar het zenuwstelsel, mijn hormonen en darmen die alle drie enorm ontregeld waren. Ik vroeg de Dermatoloog geregeld, waar de oorzaak vandaan kwam; “Genetisch en ja stress kon wel eens bijdragen” werd me verteld, maar verdere stappen werden niet genomen. Mijn wens is dat er in de toekomst ingezet wordt op integratie tussen de vorm van geneeskunde waarin reguliere medische kennis op effectieve wijze geïntegreerd wordt met kennis uit complementaire (aanvullende) geneeswijzen in onderzoek en behandeling van vooral chronische aandoeningen of onbegrepen gezondheidsklachten.
De zalfjes waren in mijn geval pleisters plakken op een wond die angst, wantrouwen en onveilig voelen heette. Mijn lijf draaide in die tijd op Cortisol en Adrenaline waardoor ik me opgejaagd voelde en geen echte rust vond. Door getuige te zijn van mijn eigen weg, in alle aspecten van mijn wezen: volledig fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel, ben ik nu weer in balans. Ik weet ook precies wat mijn triggers zijn en wat ik vervolgens daarmee moet doen. Dat geeft weer zelfvertrouwen.
Pas toen ik alles wat ik heb geleerd met mijn diploma’s in het Hoger Onderwijs van de Natuurgeneeskundige therapieën en dit met mijn eigen innerlijke weg heb afgelegd, ben ik in staat geweest om volledig te helen.
Ik ben nu 1 met mijn fysieke lichaam omdat ik veel intern werk heb gedaan. Maar ik weet ook dat er nog veel meer te ontdekken en te leren valt op dit gebied. Het holistische perspectief dat wij bestaan uit meerdere lagen zal ik dan ook vanuit al mijn cellen uitdragen. Het is mijn grootste les dat ik tot op zielsniveau ben “geraakt” door het leven!
Mijn drie maanden programma “Nature Your Systems” is een methode om bij chronische klachten al deze lagen te onderzoeken op blokkades. Daarbij zijn drie fysieke systemen leidend: het hormoonstelsel, de spijsvertering en het zenuwstelsel. Deze staan continue met elkaar in verbinding om de twee emoties angst en (on)veilig voelen op elkaar af te stemmen.
Door de zwakke schakel in deze drie systemen te achterhalen, kan ik je helpen in jouw pad naar herstel. Ondersteund door voeding, kruiden, suppletie en bindweefselmassage. Het is een intern groeitraject waarbij je leert naar je eigen lichaamssignalen te luisteren en daarop de juiste actie te ondernemen.
Heb jij te kampen met angstgevoelens, paniekaanvallen of een ontregeld zenuwstelsel, weet dan dat je weer kunt herstellen en vol vertrouwen kunt leven.
Bedankt voor het lezen van deze blog. Wil jij een reactie geven naar aanleiding van dit persoonlijk schrijven, doe dat gerust. Laten we elkaar versterken door ervaringen te delen.
Liefs,
Sandra
